Bozgun - Serdar Özmilli

Alnımda bozgun getirdim uzaktan. Kaçamam onun kurduğu tuzaktan. Ömrümü kesip doğrayan bıçaktan Kime ve nasıl şikâyet edeyim? Ruhuma vurdu paslı bir kelepçe. Işığım söndü geceler çöktükçe. İçimden kovdum ümidi erkekçe, Sermayem hasret, başka ne çekeyim? Dolmuyor artık gönlümün peteği. Kurudu bahçem, derilmez çiçeği. Tutulsun dilim söylerse gerçeği; Belliyken hâlim, izah mı edeyim? Derdime çare değildir, ağlamam. Kimse duymadan “Elvedâ.” diyeyim. İstesem bile burada kalamam, Nasibim neyse verin de gideyim.